Hoe in 1977 in Chicago de housemuziek ontstond

Gisteren draaide Frankie Knuckles in Amsterdam tijdens het Amsterdam Dance Event. Deze Amerikaanse dj wordt ook wel de godfather van de housemuziek genoemd. In 1977 opende hij een legendarische club in een oud en donker pakhuis in Chicago: The Warehouse. In zijn nachtelijke dj-sessies die 8 tot 10 uur per nacht duurden mixte hij discoplaten, soul en synthesizerpop van Depeche Mode, Giorgio Morodor en Kraftwerk tot een geheel nieuw muziekgenre: (ware)housemuziek. The Warehouse lag in de wijk West Loop Gate, een wijk aan de westoever van de Chicago River. Hoe komt het dat juist in Chicago de roots liggen van een muziekstijl die 25 jaar later niet meer weg te denken is uit het wereldwijde uitgaansleven?

“eind jaren ’70 was de West Loop rauw en kon je een leegstaand pakhuis gebruiken voor nachtenlange dansfeesten”

Tussen 1870 en 1900 groeide Chicago van 300.000 naar 1,7 miljoen inwoners en was daarmee de snelstgroeiende stad ter wereld. Chicago’s industrie en detailhandel groeide razendsnel, aangemoedigd door de uitbreiding van de spoorwegen naar het midwesten en oosten. Chicago werd de belangrijkste transporthub ter wereld en een van de drukste havens dankzij de scheepvaart over de Great Lakes. De florerende economie lokte enorme groepen immigranten uit Europa en de oostelijke staten naar de stad. De immigranten vestigden zich in het gebied ten westen van de Chicago River, en de Near West Side ontpopte zich tot een smeltkroes van culturen. De buurten Little Italy en Greektown herinneren nog aan dit immigrantenverleden.

In de jaren ’50 zorgden de bouw van suburbs aan de randen van de stad voor een ‘white flight’ van de hogere en middenklasse uit de binnenstedelijke buurten. Daarbovenop kwamen de herstructureringen in de industriesector die leidden tot massale werkloosheid onder de arbeidersklasse. De bevolking van Chicago nam af met 700.000 inwoners en de oude immigrantenwijken verpauperden. De West Loop werd een sterk etnisch en religieus gesegrereerde buurt.

In 1961 opende de University of Illinois de Chicago Campus in het gebied. Dit zorgde voor een kleine opleving van de buurt. Maar ondanks de ruime boulevards, open ruimtes en grote industriële gebouwen hield de buurt tot ver in de jaren ’70 een sjofele uitstraling. Pas vanaf de jaren ’80 begonnen ondernemers voorzichtig de oude pakhuizen te transformeren in appartementen en startte de gentrificatie van het gebied.  Inmiddels is de West Loop een van de hipste gebieden van de stad met de vele luxe lofts in de industriele pakhuizen. Maar eind jaren ’70 was de West Loop nog rauw en kon je zonder veel problemen een leegstaand pakhuis gebruiken voor nachtenlange dansfeesten. Frankie Knuckles was bij uitstek een early adopter.

Het publiek van The Warehouse bestond uit een mix van afro-amerikanen, homo’s en latino’s, die met elkaar gemeen hadden dat ze in die tijd allen op de een of andere manier onderdrukt werden. Ze vonden zich verbonden door de muziek en het nachtenlange dansen. Het is duidelijk dat de omstandigheden in Chicago, het gemengde publiek en de achtergrond van Frankie Knuckles allemaal op de een of andere manier hebben bijgedragen aan de wijze waarop de housemuziek zich vormde. In de jaren ’80 en ’90 veroverde house via de Britse clubs heel Europa, maar in de Verenigde Staten bleef de muziek nog lange tijd underground. Omdat de meeste Amerikanen niet zo goed wisten wat ze aanmoesten met dat vreemde clubje mensen in het donkere pakhuis op South Jefferson Street.